გვინდა ფეხბურთის თამაში და გავაგრძელებთ…
საქართველოში ფეხბურთს ყველგან თამაშობენ: ქუშებში, მოედნებზე, სკოლის დერეფნებში. თამაშობენ როგორც ბიჭები, ასევე გოგონები.
პროფესიულ ასპარეზზე გამოსვლას ქალთა გუნდები 80-იანი წლებიდან იწყებენ. 1995 წელს 30 ქართველი გოგონა საქართველოს ფეხბურთის ფედერაციაში ოფიციალურად დარეგისტრირდა ფეხბურთელად, მალევე ეროვნული ნაკრებიც ჩამოყალიბდა. ამჟამად კი, საქართველოში უკვე 500-ზე მეტი ფეხბურთელი ქალია რეგისტრირებული.
წელს, მალტაში, მოგებული ტურნირის შემდეგ პირველად, ქალთა ეროვნული ნაკრები ევრო 2017-ის საკვალიფიკაციო ეტაპის მეექვსე ჯგუფში მოხვდა.
საქართველოს ეროვნული ნაკრების მწრთვნელი თამაზ კოსტავა მიიჩნევს, რომ მას ძალიან საპასუხისმგებლო და, ამავდროულად, ურთულესი საქმე ჩააბარეს. მისი თქმით, გოგონებთან მუშაობა ადვილი არ არის.
თბილისის 35-ე სკოლის ადმინისტრაცია გოგონებს სავარჯიშოდ უსასყიდლოდ უთმობს სტადიონს. გოგონებს კვირაში ექვსი ვარჯიში აქვთ.
დღეს საქართველოს ნაკრების რამდენიმე წევრი სხვადასხვა ქვეყანაში თამაშობს: ნორვეგიაში, თურქეთში, გერმანიაში, სლოვენიაში. იქ მათ ბევრად უკეთესი პირობები აქვთ და უკეთეს გამოცდილებასაც იღებენ. საქართველოში მოთამაშეების რაოდენობა გუნდებში საკმარისი არ არის და, შესაბამისად, კონკურენცია დაბალია. კვალიფიციური კადრების მოზიდვა კი, ჯერჯერობით, ვერ ხდება.
ხშირად, საქართველოში, მშობლებს არ მიჰყავთ მონდომებული გოგონები ამ სახეობის სპორტში, იმის გამო, რომ ტრავმის ალბათობა დიდია და საკუთარი შეხედულებებიც ხელს არ უწყობთ ბოლომდე გაიაზრონ, თუ რატომ უნდათ გოგონებს ფეხბურთის თამაში, და არა სხვა, მათი აზრით, უფრო “ქალური პროფესიის” არჩევა.
